Բայց ի սկզբանէ Սէրն էր անվախճան…
Tuesday 24 July 2007
Ի՞ՆՉ ԱՆՈՒՆ ԴՆԵՄ. . .
Ի՞նչ անուն դնեմ քեզ վրայ հիմա,
Լուսա՞ստղ ու ծաղի՞կ, որ բացւեց կողքիս,
Թէ՞ տարիներիս անկումի վկայ,
Որ ինձ յետ տւեց՝ առնական ոգիս։

Ի՞նչ անուն դնեմ քեզ վրայ հիմա,
Սէ՞ր, անրջա՞նք, լո՞յս, կարօ՞տ ու ցնո՞րք,
Թէ՞՝ ատրուշանից առանձնացած ջահ,
Որ սառն տրոփը դարձնում է բորբոք։

Ի՞նչ անուն դնեմ քեզ վրայ, լաւըս,
Որ ինձ յետ տւիր այն ամէնը, որ
Մի օր կորցրեցի ու դարձան ցաւըս,
Իսկ արդ փայլում են հեւքով հեշտօրօր։

Ի՞նչ անուն դնեմ քեզ վրայ, սէ՛րըս,
Կախարդա՞նք, հրա՞շք, հայելի՞, ակնաղբի՞ւր.
Սրբազան չարի՞ք, թէ՞՝ մեղաւոր տէրըս
Բարիք բովանդակ, բալասան ու բոյր։

Ի՞նչ անուն դնեմ քեզ վրայ, հիմա,
Արե՞ւ անսքող, որ բացւեց կրկին.
Լոկ գիտեմ, որ քեզ կը սիրեմ մինչ մահ,
Դու կեա՜նք, դու ծնո՜ւնդ, դու ցնորք, դու կին՜։

31.8.01
« Տ Ա Ն Գ Օ – 21 »