Օրերը ցուրտ են, անլոյս ու մռայլ,
Հողմերը շատ են ու կեանքը փխրուն.
Դու այստեղում չես, ափում ես մի այլ,
Միայն քեզ հետ է, որ ես չեմ տխրում։

Ոչ իրար մօտ ենք մենք հանգիստ գտնում,
Եւ ոչ իրարից բաժան եւ օտար.
Ասա՝ որտեղ է բախտը մեզ ժպտում,
Գուցէ երազում, կարօտում այս վառ։

Նոյն սրճարանն է նորից մղկտում,
Սակայն այս անգամ դու շատ ես հեռու.
Գտնւում ես մի այնպիսի կէտում,
Ուր ովկիաններն են դարերով եռում…

Քիչ այն կողմ… խաւար, շերտը սառոյցի.
Տես ոն՜ց եմ դողում ունայնութեան մէջ.
Ամէն ջերմութիւն քեզանից բացի,
Քերթութեան գիրք է դատարկ՝ էջ առ էջ…։

Երեկոն սին է, պարապ կայ մթնում,
Կորած քամի է, տերեւ է փխրուն.
Ինչպէս մասրենին վանքի գաւիթում,
Միայն քեզ հետ է, որ ես չեմ տխրում…

25.4.04
Շեմիրան
« Տ Ա Ն Գ Օ – 21 »