Գիտեմ՝ այս երգը
Էլ համ է հանում-.
Դու քո մահճում ես,
Իսկ ես՝ իմ բնում.
Մեզ բաժանում է
Եւ՛ բախտը անգութ,
Եւ՛ այս ուղին մութ,
Որ չի վերջանում…
Քունս չի՜ տանում։
Գիտեմ՝ այս վէրքը
Հոգի է հանում,
Սառնութիւնն անգամ
Զուր է բարկանում,
Որոշում չկայ,
Չկայ վարանում,
Մեղքի ատեանում
Քունս չի՜ տանում…։
Լռել է անգամ
Անուրջը՝ քնում,
Կամուրջը՝
Կեանքի-մահի սահմանում,
Ճչացող վարդը՝
Զարդ-ծաղկամանում…
Քունս չի՜ տանում…

Գիտեմ՝ այս տաղը
Հեռու է տանում,
Մերթ խորթանում է,
Մերթ մտերմանում,
Մերթ անջատւում է
Ու մերթ միանում…։
Անջրպետում եմ,
Աստղ-երազների
Խաղաղ վրանում,
Բայց սա ի՞նչ խաղ է,
Բայց սա ի՞նչ տաղ է…
Քունս չի՜ տանում…

11.1.03
« Տ Ա Ն Գ Օ – 21 »