Դու չկաս, նկարիդ եմ նայում,
Երբ որ գաս՝ նկարդ պիտ յետ տամ.
Քանի որ մեղաւոր է սէրն այս՝
Յանցանք է մի՛ պատկերն անգամ։
Դու չկաս, պատկերիդ եմ նայում,
Ու յուզւում, կարօտում եմ այնքան,
Որ թւում է՝ ե՛ս եմ քո նկարում,
Մեր ես-ը մի մե՛նք է անսահման։
Դու չկաս, նկարիդ եմ նայում,
Վարսերդ՝ վարդ-ծաղիկ ոսկեհուր,
Աչքերիդ՝ ստւերներ անկայուն,
Այտերիդ՝ ճառագայթ ոսկենուռ…։
Դու չկաս, նայում եմ պատկերիդ.
Վատն այն է՝ ասացիր՛ թէ չգաս.
Ենթարկւեմ չզիջող պատւէրիդ՝
Նկարդ պատռոտեմ… հազա՛ր մաս…։
Չէ՞ որ խիստ մեղաւոր է սէրն այս…
23.4.03
« Տ Ա Ն Գ Օ – 21 »